บัณฑิตวิทยาลัยนานาชาติซิงหัวเซินเจิ้น (Tsinghua Shenzhen International Graduate School หรือ Tsinghua SIGS) ได้พัฒนาระบบบัญชีตามการบริโภคด้วยการรวมค่าประมาณการปล่อยก๊าซใหม่และแบบจำลองอินพุต-เอาท์พุตหลายภูมิภาค เพื่อประเมินการปล่อยก๊าซเรือนกระจกจากการใช้ที่ดินที่แฝงอยู่ในการค้าระหว่างประเทศตั้งแต่ปี 2547 ถึง 2560 โดยจากการศึกษาพบว่า มากกว่าหนึ่งในสี่ของการปล่อยก๊าซเรือนกระจกจากการใช้ที่ดินทั่วโลก มีความสัมพันธ์กับสินค้าเกษตรที่มีการซื้อขายระหว่างประเทศ การศึกษาชี้ให้เห็นว่า ในบริบทของโลกาภิวัตน์ทางเศรษฐกิจ การลดก๊าซเรือนกระจกทั่วโลกอย่างมีประสิทธิภาพและลึกซึ้งอาจต้องใช้ความพยายามร่วมกันจากผู้มีส่วนได้ส่วนเสียทางเศรษฐกิจทั่วโลก บทความวิจัยของดร.หงเรื่อง “การปล่อยก๊าซเรือนกระจกจากการใช้ที่ดินที่แฝงอยู่ในการค้าระหว่างประเทศ” (Land-use emissions embodied in international trade) ได้ถูกตีพิมพ์บนวารสารไซแอนซ์ (Science) เมื่อวันที่ 5 พฤษภาคม 2565 (https://www.science.org/doi/10.1126/science.abj1572)

การใช้ที่ดินของมนุษย์และการใช้ที่ดินเพื่อกิจกรรมการเกษตร แม้จะนำมาซึ่งสินค้าเกษตรปริมาณมหาศาลเพื่อการบริโภคของประชากรโลก แต่ก็ได้ทำลายระบบนิเวศและเปลี่ยนแปลงระบบภูมิอากาศของโลก การปล่อยก๊าซเรือนกระจกจากการเปลี่ยนแปลงการใช้ที่ดินและการเกษตรคาดว่าจะมีสัดส่วนมากกว่า 20% ของการปล่อยก๊าซเรือนกระจกที่เกิดจากมนุษย์ทั่วโลก อย่างไรก็ตาม การค้าระหว่างประเทศอนุญาตให้สินค้าและบริการที่ผลิตในภูมิภาคหนึ่งถูกนำไปใช้ในภูมิภาคอื่น ๆ ได้ ส่งผลให้การบริโภคถูกแยกออกจากผลกระทบด้านสิ่งแวดล้อม ดร. เฉาเพิ่ง หง และคณะทำงานพบว่า มากกว่าหนึ่งในสี่ของการปล่อยก๊าซเรือนกระจกที่เกิดจากการใช้ที่ดินทั่วโลกเกี่ยวข้องกับผลิตภัณฑ์ทางการเกษตร ซึ่งท้ายที่สุดแล้วถูกบริโภคในภูมิภาคที่แตกต่างจากแหล่งที่มีการผลิต โดยมีการถ่ายโอนมากที่สุดจากประเทศที่มีรายได้ต่ำ เช่น บราซิล อินโดนีเซีย และอาร์เจนตินา ไปยังภูมิภาคอุตสาหกรรมต่าง ๆ เช่น ยุโรป สหรัฐอเมริกา และจีน นั่นทำให้การลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกทั่วโลกและการพัฒนาที่ยั่งยืนอาจขึ้นอยู่กับการยกระดับความโปร่งใสของซัพพลายเชน